Dag 16:Haarspeldbochten

Gisterenavond was het een avond die je als arme pelgrim niet te vaak moet meemaken. Onze echte Franse Bourgondiërs waren in topvorm en met enige tegenzin heb ik maar meegenoten. In een gezellige pulpaRIA, smaakte de pulpo voortreffelijk. Het deed me denken aan de mas pulpo in El Ferrol in 2003. Lekker. De ene Fransman was naar een kerkdienst geweest en in plaats van mea culpa, mea culpa, werd het tenslotte mea pulpo, mea pulpo.
Het was dan ook niet gek dat de dag weer erg mistig begon. Van een buenos dias was geen sprake. En veel was er niet te zien. Het enige wat je zag waren de oversteekplaatsen. Daar waar de auto's steeds de hoogte moesten overwinnen en moesten schakelen, werden wij arme zwoegers wel over de kortste weg geloodst, maar ook meteen de steilste. Het gezelschap is wel wat uitgedund. Slechts het Italiaans echtpaar, de Russin en een Spaans stelletje kom ik geregeld tegen. Het is tot nu toe een zware tocht, met lange steile beklimmingen. Gelukkig kom je op gezette tijden een barretje tegen om de dorst te lessen en dan is het ondertussen buenas tardes en is een zumo natural frio op de Alto de Fontaneira op 936 m wel heel erg lekker.
Waar ik vanavond terechtkom is nog even de vraag.
Die vraag is intussen beantwoord en om een uur of half 7 is de albergue in Castroverde na ruim 30 km bereikt en daar treffen we weer een flink aantal bekenden. Rustig eten in een plaatselijk restaurantje is er niet bij onder een joekel van een televisiescherm met veel lawaai. Dit hoort ook tot het harde bestaan van een pelgrim. En weer smaakte de pulpo heerlijk. Van de strenge hospitaleros moesten we wel om 10 uur terug zijn, en dat gaat niet lukken. Gelukkig zijn er nog pelgrims wakker.